Kijk de short Fry Day van Laura Moss #shortbreak

Deze week nodigden we Ami van Instagram-account @aut.her uit om een #shortbreak te schrijven. De korte film Fry Day van Laura Moss is een pakkend coming-of-age verhaal dat zich afspeelt tegen de achtergrond van de executie van Ted Bundy. Een herkenbaar verhaal dat niet beter verteld had kunnen worden.

FRY DAY kijk je hier:

Meer short breaks bekijk je hier.

Fry Day

In het fictieve verhaal van Laura Moss gaan we terug in de tijd naar de avond dat seriemoordenaar Ted Bundy wordt geëxecuteerd. Terwijl een menigte buiten de gevangenis zich verzamelt met bier en borden en ‘Burn Bundy’ t-shirts volgen we de zestienjarige amateurfotograaf Lauren die zich afkeert tegen dit circus. Ze reist naar de gemeente waar Ted geboren is om daar $2 foto’s te maken. Als ze haar klasgenoot Keith tegenkomt neemt de dag een onaangename wending.

Ted Bundy

Bundy staat nooit centraal in de film. Hij werpt gewoon een onheilspellende schaduw over gebeurtenissen. Hij was een monster in mannenkleding en hier ligt de echte impact van de film. Dat er voor elk monster andere zijn, die een zeer vergelijkbare vermomming gebruiken, om minder gewelddadige maar niettemin lelijke overtredingen tegen vrouwen te plegen. We hebben gezien hoe deze camouflage uiteenvalt en monsters in alle delen van onze samenleving blootlegt, van de hoogste rechtbanken en kantoren.

Fry Day is niet alleen actueel verhaal maar ook noodzakelijk. Het is een herkenbaar verhaal dat niet beter had kunnen worden verteld.

regie: Laura Moss

script: Laura Moss en Brendan J. O’Brien

DOP: Greta Zozula

met: Elizabeth Ashely, Jordyn DiNatale, Jimi Stanton

Volg ook het Instagram-account @aut.her voor meer reviews van korte films van vrouwelijke makers.

View this post on Instagram

How to Make a Ghost Director : Gabriela Escovar The phrase, ‘what doesn't kill you makes you stronger’ came to mind as I watched Gabriela Escovar’s film How to Make a Ghost. It sat with me for hours afterwards, hanging around at the forefront of my brain as if demanding a thorough examination. It’s a platitude I am more than familiar with, having used it countless times to soothe and be soothed, to counsel and console. A sentiment I have doled out more times that I can remember, to more people than I’d care to admit, as a convenient cure-all for life's ailments. But one, in those hours of rumination, I became increasingly disillusioned by. It was Escovar’s short, lyrical and intensely personal script that promoted the interrogation. Told by a single narrator, it documents the people and events that shaped her and the memories we keep hidden, only to reach for when nobody else is looking. It’s a gently powerful two minutes of strangely beautiful animation paired perfectly with the story at its heart. A meditation on love, self-inflicted loss and grief. Even now, weeks later, the film comes back to me, leading me to conclude that what doesn’t kill us, simply makes us. Not stronger or weaker or better or worse, just us. And that life’s ailments may need comfort but not cure, because they make us what we are. 🎥 @hinocosta

A post shared by aut:her (@aut.her) on Oct 26, 2018 at 9:23am PDT

Over #ShortBreak

Omdat bijna elke gevierde filmmaker ooit begonnen is met een waarschijnlijk even gevierde korte film. Omdat er enorm veel mooie, indrukwekkende, spannende, fijne korte films zijn die veel te weinig aandacht krijgen. En omdat het een fijn stukje vermaak voor tussendoor is, kiest Nadine van Asbeck elke week een mooie ‘short’ voor in je ‘break’. Of gewoon voor wanneer je zin hebt in een korte film. Maar niet het wereldwijde web al wil struinen op zoek naar die absolute must-see…

Gepubliceerd op 23 april 2020